Column1: Jo Leunissen- Liefde op het eerste gezicht
In januari 2004 vloog ik met Wim van Geffen naar Charleston voor de MST International Conference. Wij waren met 5 mensen in 2002 begonnen met een afdeling forensische jeugdpsychiatrie bij de Viersprong en na diverse experimenten waren we op MST gestuit en daar wilden wij graag meer van weten. Ik was erg nieuwsgierig maar zag er ook tegenop, want mijn Engels was absoluut bagger! Op het vliegveld Newark heb ik een kwartier nodig gehad om de mondelinge aanwijzing “piefoor” voor de shuttletrein te kunnen vatten: P4 Ik was bijna omgedraaid en teruggegaan uit hopeloosheid, maar gelukkig bleek ik al over een whatever it takes attitude te beschikken. Het was onze allereerste keer naar de andere kant van de oceaan en wij voelden ons als Kuifje in Amerika!
De plenaire openingsochtend van de conferentie maakte direct een verpletterende indruk! Een enorme zaal met waarschijnlijk wel 250 mensen, diverse presentaties over onderzoeken naar MST en de MST-adaptaties PSB (problem sexual behavior) en ook HC (health care). Met name het verhaal van Ellis over MST HC m.b.t. diabetes raakte mij heel persoonlijk als vader van twee kinderen met diabetes vanaf hun derde en zesde levensjaar. Uit eigen ervaring wist ik maar al te goed hoe lastig het kan zijn om alle eindjes aan elkaar te knopen als gezin met kinderen met complexe problemen (van welke aard dan ook) en om alle goede en goed bedoelde adviezen van de professionals, die je moet en mag bezoeken, naar het leven van alledag te vertalen. Als voorzitter van een vereniging van ouders van diabeten, wist ik hoe hard er vaak getobd wordt in de gezinnen. Ook zonder onderzoek was ik er onmiddellijk van overtuigd dat een home based and integrated treatment zoals MST door Ellis voor deze groep was aangepast, ongelofelijk waardevol moest zijn. En wat voor de diabetes geldt, geldt natuurlijk ook voor de andere MST-programma’s. MST kan bijna alles, dacht ik! Zoiets bestond volstrekt niet in Nederland.
De dag na de conferentie mochten wij een middag en een avond optrekken met Marshall Swenson om onze belangstelling voor MST verder te bespreken. Marshall deed dit op een ongelofelijke prettige en ontspannen wijze, hetgeen ons vertrouwen in MST zelf maar zeker ook in de organisatie erachter fors deed toenemen. Want als linkse jongens uit Nederland hadden wij absoluut geen blind geloof in alles wat uit de USA kwam! Marshall nam ons mee naar het kantoor in Mount Pleasant en dat maakte allemaal een heel professionele indruk. Vooral de ruimte voor videocalls was indrukwekkend. Hij liet ook een foto zien van zichzelf met nog een paardenstaart van enkele jaren geleden en vertelde dat hij zijn 50ste verjaardag had doorgebracht in het Hiltonhotel in Amsterdam.
Marshall zorgde er ook voor dat wij op onze terugreis via New York op bezoek konden bij het MST -team van Children Village. Mai Fransen was daar toen nog therapeute en Tina haar supervisor. Het was een hele toer om daar vanuit ons hotel in Newark te geraken en al ploeterend door de slums van Harlem, begrepen we direct: als MST hier werkt, werkt het overal! Met veel enthousiasme wisten Mai en Tina ons dat ook te vertellen. Mai was als Nederlandse en landgenote alleen al daarom natuurlijk heel overtuigend. Tina droeg een kruisje en ik dacht dat ze waarschijnlijk een non was Die dacht ik daarom ook wel te kunnen vertrouwen. Beiden hadden zoveel heldere voorbeelden van hoe ze hele moeilijke situaties heel kundig en kordaat aanpakten, dat alle twijfels verdwenen als sneeuw voor de zon: Wim en ik waren helemaal om!
Wij vlogen terug naar Nederland met nog maar een doel in ons leven: MST naar Nederland brengen en daarmee zoveel mogelijk jongeren en hun gezinnen gaan helpen. En wat mij betreft ook: snel op cursus Engels!
door Jo Leunissen, MST Expert