Uit het dagboek van Brenda

De rechter vond dat we het geweldig deden en is trots op ons

Straks komt er ook nog één of andere vrouw kennismaken die onze nieuwe therapeut wordt. Wie denken ze wel niet dat ze zijn? We redden het toch gewoon? Waarom moet er nog iemand zich mee bemoeien? Denkt ze nu echt dat ze kan tegenhouden dat we uithuisgeplaatst worden? Argghhh, de deurbel, daar zul je d’r hebben. Pa is nog niet thuis en het is een enorme puinhoop. Wat zal ze wel niet denken?

Pa die zich moet gaan gedragen als vader? Zie je het voor je? En wij die ook inbreng hebben, dat wordt natuurlijk nooit wat.

Huisregels

Pa vraagt waar ik ben geweest en bij wie. Een takenschema? Ik heb toch helemaal geen hulp nodig?! Ik heb het altijd alleen gedaan, ook toen ma nog thuis woonde, dit is gewoon belachelijk.

Vandaag gespijbeld

Niemand wist waar ik was en niemand heeft het opgemerkt. Ik heb thuis gegeten en ben daarna gaan stappen. Samen met m’n broer op de scooter weggegaan. Hij had een date met z’n vriendin en ik ben de hele nacht gaan dansen. Ik was om 3 uur thuis en niemand heeft me gemist. Zie je wel dat er niets veranderd is.

Mijn zus heeft de was gedaan. Mijn broers maken om de beurt avondeten. Pa heeft contact met school gehad en weet zowaar wanneer ik tentamens heb en hoe m’n rooster is. Twee buurvrouwen zijn ingeschakeld om de taken van pa overdag over te nemen. Er is nu iedere dag iemand die ons ‘s ochtends wakker maakt, samen met ons ontbijt en meeloopt naar de bushalte. Als we ‘s middags thuiskomen, is er iemand thuis die vraagt hoe het met ons gaat en die ons aan het huiswerk zet en ons aan het takenschema houdt. ‘s Avonds overleggen ze met pa wat er tijdens de dag gebeurd is en vertellen hem of hij consequenties moet uitvoeren en de volgende dag controleren ze of hij gedaan heeft wat hij moest doen. 🙂

Eindelijk een gewoon schoon huis

Ik heb vandaag voor het eerst thuis afgesproken. Het huis is nu een gewoon schoon huis, we hebben schone kleren en de badkamer is gemaakt. Deze week konden we voor het eerst in anderhalf  jaar douchen, ik kan het gewoon niet geloven. De mannen van de buurvrouwen die ons helpen, hebben een groepje bij elkaar verzameld. Samen met pa is een plan gemaakt en zijn ze de afgelopen drie weken ieder weekend gekomen om de badkamer op te knappen. Volgende week beginnen ze met de keuken.

Okay, check dit: “Mijn moeder, woont samen met een travestiet”

Ze loopt constant door de straat en ze verspreidt geruchten dat wij worden mishandeld en dat pa nooit thuis is. Dat wij vervuilen en er totaal geen toezicht op ons is. Daar komt bij dat zuslief net nu alles zo goed ging is gaan spijbelen. Ze is een hele dag weg geweest en niemand wist waar ze was. Ze haalt enorm slechte cijfers en er zijn geruchten dat ze kleding steelt. Echt geweldig. Onze voogd is van alles op de hoogte gesteld en morgen komt zij samen met onze therapeut naar ons om te praten.

“Wat een #@$%^&* wijf”

Onze voogd gaat morgen een uithuisplaatsing aanvragen. Omdat we onder OTS staan, gaat alles een stuk sneller en moeten we binnenkort naar de rechtbank. Ze heeft al een plek voor ons gevonden. We staan op de wachtlijst. M’n zusje op nummer 1 en ik op nummer 2.

Ik moet uit huis. Is alles voor niets geweest?

Ik ben zo blij dat de buurvrouw en onze therapeute er vanochtend waren. Ik heb alles verteld. We gaan er alles aan doen om, samen met pa en de buurvrouwen, m’n zusje en mij thuis te houden. Maar wij moeten ons nog beter aan de regels houden en niet meer spijbelen. Natuurlijk doen we dat. Alles om thuis te blijven.

Ik hoorde pa en de buurvrouwen praten; pa heeft niet genoeg geld om zijn advocaat te betalen, hij heeft nog schulden bij haar en zij wil pas helpen als hij alles heeft betaald. Maar hij heeft niet genoeg geld om haar te betalen. Dit komt nooit meer goed. M’n zus en ik moeten gewoon het huis uit ik voel het. Zodra we uithuisgeplaatst worden en we daar aankomen en de leiding even niet oplet loop ik weg en neem ik m’n zusje mee.

Morgen naar de rechtbank

Ik krijg geen hap door m’n keel en ben hartstikke zenuwachtig. Omdat we in therapie zitten, omdat het zo goed gaat, de buurvrouwen ons helpen en omdat pa zich aan z’n afspraken houdt (een wonder) en een betalingsregeling heeft getroffen wil onze advocate ons toch vertegenwoordigen.

Je gelooft het nooit

De rechter vond dat we het geweldig deden en is trots op ons. Ze zag een duidelijk verschil, ook in pa. Ze geloofde dat ma het moeilijk had, maar ze geloofde haar verhaal niet. Dit kwam ook omdat onze MST-therapeut bewijzen had verzameld om te laten zien dat het ook echt goed met ons gaat. Hier kwam bij dat we een heel netwerk (zo noemde de rechter het) van buren om ons heen hebben (die waren er trouwens ook allemaal bij). En daarom heeft de rechter besloten om ons NIET uit huis te plaatsen. Ik ben zo opgelucht en blij, we mogen thuis blijven en het gaat goed met ons.